سفارش های اخلاقی آیت الله 'میرزا جواد ملكی تبریزی' به ارادتمندان سیدالشهدا (ع) كمك می كند تا برای ورود به ماه محرم و عزاداری عارفانه و آگاهانه آمادگی بیشتری كسب كنند.
وقتی روایتی از امام رضا (ع) دیدم كه فرمودند همین كه ماه محرم فرا می‌رسید، لبخند از لبان پدرم محو می‌شد و دیگر كسی ایشان را متبسم نمی‌دید، به سراغ كتاب آیت الله میرزا جواد ملكی تبریزی رفتم و مراقباتی را كه ایشان برای دهه اول محرم و عاشورا بیان كرده بودم مطالعه كردم. اگرچه عمل كردن به این دستورات سخت است ولی با سرلوحه قرار دادن و توجه به این مراقبات می توانیم دل هایمان را عاشورایی كنیم.
امام خمینی (ره) درباره كتاب استاد اخلاق خود چنین سفارش كردند كه 'از علمای معاصر كتاب شیخ جلیل القدر، عارف بالله، حاج میرزا جواد ملكی تبریزی (قدس سره) را مطالعه كن' و صاحب تفسیر المیزان، مرحوم علامه طباطبایی این كتاب را به دریای لبریزی تشبیه كردند كه 'در سنگ و پیمانه نگنجد و مولف آن پیشوای والا مقامی است كه بلندای شخصیت او با هیچ مقیاسی قابل اندازه گیری نیست.'
این استاد اخلاق برای ورود به ماه محرم به ویژه دهه اول آن در كتاب المراقبات مطالبی را بیان كرده كه می توان گفت 'هم دستورات اخلاقی است هم ذكر مصیبت' و گاهی نیز درجه ایمان و اخلاص دوستداران اهل بیت را به سنگ محك گرفته و می آزماید.
ملكی تبریزی می گوید: سزاوار است حال دوستان ائمه اهل بیت به حكم دوستی، وفا و ایمان به خدا و پیامبر (ص) در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و سیمای خود، آثار اندوه و درد این مصیبت های بزرگ و دردناك را آشكار نمایند. باید مقداری از لذائذ زندگی مانند خوردن، نوشیدن و حتی خوابیدن و سخن گفتن (مگر درحد ضرورت) ترك نموده و مانند كسی باشند كه پدر یا فرزند خود را از دست داده است.
وی می افزاید: نباید احترام ناموس خدا و احترام پیامبر(ص) و احترام امامش (ع) كمتر از احترام خود و نزدیكانشان باشد و لازم است كه خدا و پیامبر(ص) و امامش (ع) را بیش از خود، فرزندان و نزدیكانش دوست داشته باشد.
وی با استناد به آیه 24 سوره توبه كه می فرماید 'بگو اگر پدران و پسران خود را بیش از خدا و رسولش و جهاد در راه او دوست دارید، منتظر باشید تا خداوند مطلب مورد نظر خود را انجام داده و شما پشیمان و زیانكار شوید'، داستانی جالب از فرزند خود نقل می كند و می گوید: یكی از فرزندان كوچكم در دهه اول محرم فقط نان خالی می خورد و تا جایی كه می دانم كسی به او نگفته بود كه این كار را انجام دهد و گمان می كنم سرچشمه این كار دوستی باطنی او بود.
ملكی تبریزی در ادامه می گوید: حال اگر كسی نتواند در تمام دهه اول این كار را انجام دهد باید در روز تاسوعا، عاشورا و شب یازدهم نان خالی بخورد و تا عصر روز عاشورا، مواردی همچون خوردن، آشامیدن و حتی دیدار با برادران دینی را رها كند و آن روز را روز گریه و اندوه خود قرار دهد.
وی زیارت امام حسین (ع) در دهه اول محرم با زیارت عاشورا را به عزاداران و دوستداران آن حضرت سفارش می كند و می گوید: اگر می تواند مراسم عزاداری آن حضرت را در منزل خود با نیتی خالص برپا نماید و اگر نمی تواند، در مساجد یا منازل دوستانش به برپایی این مراسم كمك كرده و این مطلب را از مردم بپوشاند تا به اخلاص نزدیك شده و از خودنمایی دور شود.
این استاد فرزانه می گوید: مواسات با امام حسین (ع) و اهل بیت باید به خاطر صدمات ظاهری كه به آن حضرت وارد شد، باشد ولی از این مطلب هم نباید غافل شد كه صدمات ظاهری كه بر آن حضرت وارد شد در مورد هیچكدام از پیامبران و جانشینان آنان وحتی درمورد هیچیك از جهانیان شنیده نشده است.
ملكی تبریزی افزود: بنابر این دوستانش باید كارهایی را كه مناسب این مصیبت بزرگ است به خاطر مواسات با آن حضرت در این مصیبت انجام دهند، به گونه ای كه گویا این مصیبت بر خود، عزیزان و فرزندان یا خویشان آنان وارد شده است. زیرا امام به فرموده جدش سزاوراتر از آنان نسبت به خودشان می باشد و به این جهت او این مصیبت را پذیرفت و وجود شریف خود را فدای پیروان خود نمود تا آنها را از عذاب دردناك رهایی بخشد.
وی در ادامه به بیان مصیبت های سیدالشهدا (ع) پرداخت و افزود: آن حضرت فرزندان و عزیزان خود را یتیم نمود، به اسارت حرم و زنان و حضرت زینب (س) رضایت داده و اصغر و اكبر و برادران و دودمان خود را سر برید تا پیروانش را از گمراهی و پیروی گمراه كنندگانی كه هلاك شده و دیگران را به هلاكت می كشانند نجات داده و به این وسیله آنان را از گناهان بزرگ و آتش رهایی بخشد.
بنابر این به حكم وفا و مواسات كه از صفات عالی انسانی است لازم است كه همان چیزی را كه امام حسین (ع) به آنان عنایت كرده، آنان نیز به امام تقدیم نموده و همانگونه كه امام خود را فدای آنها نمود آنان نیز خود را فدای او نمایند و حتی اگر چنین كاری را نیز انجام بدهند باز هم به خوبی با او مواسات ننموده اند. زیرا وجود شریف او قابل مقایسه با دیگران نیست. چون سیدالشهدا (ع) مانند پیامبر (ص) علت آفرینش تمام موجودات و سرور تمام مخلوقات و پیامبران و فرشتگان نزدیك به خداوند بوده و محبوب خداوند و محبوب محبوب اوست.
وی در ادامه حال شیعیان حسینی را در دهه اول محرم این گونه تشریح می كند: با گفتاری صادقانه و با زبان حال به امام حسین (ع) بگوید:
- كاش به جای تو تمام این بلاها بر سر من آمده و فدای تو می شدم.
- كاش خویشان و فرزندان من به جای خویشان و فرزندان تو كشته و اسیر می شدند.
- كاش تیر حرمله كه لعنت خدا بر او باد سر شیرخوار مرا می برید.
- كاش فرزندم به جای فرزند تو قطعه قطعه می شد.
- كاش جگر من از شدت تشنگی تكه تكه می شد.
- كاش از شدت تشنگی دنیا بر چشمم تیره و تار می شد.
- كاش من درد این جراحت ها را تحمل می نمودم.
- كاش آن تیر به گلوی من می نشست و جان مرا می گرفت.
- كاش خانواده و خواهران و دختران من در ذلت اسارت افتاده و آنها را مانند كنیزان در شهرها گردانده بودند.
- كاش خویشان و فرزندان من به جای خویشان و فرزندان تو كشته و اسیر می شدند.
- كاش تیر حرمله كه لعنت خدا بر او باد سر شیرخوار مرا می برید.
- كاش فرزندم به جای فرزند تو قطعه قطعه می شد.
- كاش جگر من از شدت تشنگی تكه تكه می شد.
- كاش از شدت تشنگی دنیا بر چشمم تیره و تار می شد.
- كاش من درد این جراحت ها را تحمل می نمودم.
- كاش آن تیر به گلوی من می نشست و جان مرا می گرفت.
- كاش خانواده و خواهران و دختران من در ذلت اسارت افتاده و آنها را مانند كنیزان در شهرها گردانده بودند.
وی تاكید می كند: اگر این سخنان را صادقانه بگویی، تو را پذیرفته و به خاطر مواسات راستین با بزرگوارترین سادات، تو را در جایگاه راستگویان با آنان همنشین می گرداند. ولی به صورت جدی از فریبكاری با این سخنان بپرهیز. زیرا ممكن است وقتی می گویی حاضرم این بلاها را به جای امام (ع) تحمل نمایم، حال و دل تو به مقدار كمتر از یك صدم آن را هم تصدیق نكرده و در موقع امتحان جز مقدار كمی از این ادعاها قبول نشود و در این صورت به جای این كه به جایگاه صدق و درجه صدیقین برسی به ذلت دروغ و پایین ترین درجات منافقین می رسی.
پس اگر می بینی كه نمی توانی این گونه با امام (ع) مواسات نمایی، ادعاهای دروغ را از خود دور كرده و خود را خوار نكن و فقط بگو كاش با تو بوده، در مقابل تو كشته شده و به سعادت بزرگی می رسیدم و اگر می بینی به این مقدار هم معتقد نیستی، مرض دل خود را كه همان دوستی این دنیای پست و میل و اعتماد به زندگی آن و فریب خوردن به زیبایی های آن است، معالجه كرده و این گفته خداوند را كه در قرآن آمده است بخوان كه : 'ای یهود، اگر گمان می كنید فقط شما دوستان خدا هستید و اگر راست می گویید آرزوی مرگ كنید'
مرحوم آیت الله میرزا جواد ملكی تبریزی در پایان چنین سفارش می كند: در آخر روز عاشورا زیارت تسلیت را بخواند و روز عاشورا را با توسلی كامل به حمایت كننده و پناه آن روز كه از معصومین (ع) می باشند به پایان رسانده و در توسل، اصلاح حال و پذیرش عزاداری را خواسته و از كوتاهی خود معذرت بخواهد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
